ارزیابی برخی ویژگی‌های شیمیایی، میکروبی و حسی گوشت کپور معمولی پرورش یافته در سیستم بیوفلاک

زمینه مطالعه: بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده، سیستم‌های مختلف پرورش در آبزیان  تأثیر مستقیمی بر کیفیت گوشت در این گونه‌ها دارد. در سیستم جدید و مدرن پرورشی بیوفلاک، گونه آبزی از فلاک‌های تولید شده در سیستم استفاده می‌کند که می‌تواند تأثیرات مهمی در کیفیت گوشت آن داشته باشد. هدف: این تحقیق با هدف بررسی رشد و کیفیت شیمیایی، میکروبی و ظاهری گوشت ماهی کپور معمولی پرورش یافته در سیستم بیوفلاک طراحی و اجرا شد. روش کار: برای این منظور تعداد سیصد قطعه ماهی کپور معمولی در 12 حوضچه فایبر گلاس 70 لیتری به طور تصادفی پخش شدند و به مدت 9 هفته با چهار تیمار غذایی شامل: ۱) 100 درصد غذای کنسانتره (شاهد)؛ ۲) 75 درصد غذای کنسانتره + بیوفلاک ملاس چغندر قند؛ ۳) 75 درصد غذای کنسانتره + بیوفلاک شکر؛ ۴) 75 درصد غذای کنسانتره + بیوفلاک نشاسته ذرت تغذیه شدند. در پایان دوره پرورش شاخص‌های رشد و بازماندگی ماهیان بررسی شدند. علاوه بر این برای بررسی کیفیت فیله ماهیان پرورشی، آزمایش‌های ارزشیابی حسی ماهیان خام (بلافاصله بعد از صید)، جمود نعشی (3، 6 و 24 ساعت پس از صید)، بار باکتریایی، pH، رطوبت تحت فشار و همچنین TVN نیز به مدت 16 روز (هر چهار روز یکبار) انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد، تیمار بیوفلاک نشاسته، کمترین ضریب تبدیل غذایی و بیشترین ضریب چاقی را به خود اختصاص داد که این اختلاف در مقایسه با تیمار شاهد معنی‌دار بود. شاخص‌های جمود نعشی و بار باکتریایی گوشت ماهیان پرورشی تفاوت معنی‌داری میان تیمارها نداشتند. pH گوشت کپور ماهیان با گذشت زمان نگهداری افزایش یافت  ولی در انتهای دوره نگهداری اختلاف معنی‌دار میان تیمارها دیده نشد. کمترین  مقدار TVN اولیه در گوشت ماهیان تیمار نشاسته (mg 5/2 ± 0/9  نیتروژن بر  g 100 گوشت)  بود اما این شاخص در سایر تیمارها بالاتر از mg  20  بر  g 100  گوشت بود. نتیجه‌گیری نهایی: در مجموع بر اساس نتایج این تحقیق گوشت ماهیان پرورش داده شده در سیستم بیوفلاک نسبت به تیمار شاهد کیفیت قابل پذیرشی داشتند.